کافه های شلوغ ِ شهر و نم نم ِ باران بر شانه های ما...

کمی بوی تند ِ سیگار و آغاز ِ سردردی دوباره...

برگ های پاییزی و خش خش ِ ناب ِ یک ملودی پاییزی...

یک فنجان قهوه ی ِ داغ و بخارِ مسافر به فضا...

طعم ِ گس ِ لحظه های با هم بودن و تلخی به یاد ماندنی ِ بی هم بودن...

هوای ابری و دم و بازدم های ِ پیدا...

کتاب و شعر و دو کبوتر ِ گِرد شده روی ِ  سیم های ِ برق...

پوستر ِ یک فیلم ِ محبوب...

خواب، رویا، کابوس!

من خواهم مرد...نه در این روزها...در انتهای تابستانی که پاییز نیاید...بر شانه های سنگین ِ یک غریبانه ی ِ دردناک....من خواهم مرد، از درد ِ دلتنگی برای ِ ثانیه های ناب!

من در رویا...در کابوس...در خواب خواهم مرد...و چنان بی صدا که هیاهویش گوش ِ گنجشک ها را کر خواهد کرد!!

من بی صدا خواهم مرد...نه در این روزها...

ز ه ر ا م