حرف تازه ای برای نوشتن نیست. این روزها سرم توی کتاب های درسی است. توی چند روز اخیر چندتایی کتاب خریدم که گیلگمش دوست داشتنی ترینشان بود. یک بسته ی پستی دیگر به دستم رسید. این دومین بسته ی پستی سال 92 است. از این بابت خیلی خوشحالم. دوماه از سال 92 گذشته است و من دو بسته پستی داشته ام. این بار تویش نامه نبود. نشریه دانشجویی دانشگاه نیشابور بود که یکی از داستان هام تویش چاپ شده است. همین جا خیلی مچکرم از آقای علی بوتیمار. 
یک جمله ی دیگر هم باید بنویسم که ربطی به جمله های بالا ندارد. من از آدم های دروغگو که خیلی مضحک و مزخرف اند متنفرم.