این سومین بسته ی پستی سال 92 است. یک بسته ی پستی دوست داشتنی که پشت سرش داستان های هیجان انگیزی داشت : ) مریم، دخترک بهار، مرسی هزار بار برای این همه مهربانی. خیلی خیلی مرسی.

آدم باید خیلی خوش بخت باشد که یکی از راه دور برایش دلتنگ شود و شروع کند به نوشتن نامه. آن هم یک نامه ی پنج صفحه ای : ) بعد هم توی پاکت نامه یک دفترچه یادداشت قشنگ بفرستد و چندتا گیره ی کاغذِ گل دار و دوتا عکس به نام های «رفاقت» و «باران». آدم باید خیلی خوشبخت باشد لابد.